Een hart voor mentorschap: Het verhaal van Naima Clements
Een Interview met Naima Clements, Mentor bij Mentoren op Zuid

Wanneer we spreken over inspirerende verhalen van studenten die een verschil maken in hun gemeenschap, springt de naam Naima Clements direct naar voren. Naima, een eerstejaars student Social Work, heeft haar eerste stappen in het werkveld gezet als mentor voor een achtjarig jongetje op basisschool de Globe.

Wat inspireerde jou om mentor te worden bij MoZ?
“Het was eigenlijk een opdracht vanuit school,” vertelt Naima. “Het was voor ons een schoolproject, een stage in mijn eerste jaar. We hebben veel voorbereiding gehad, ook in de lessen over hoe je je gedraagt en wat je rol is als mentor. Dit was mijn allereerste stap in het werkveld als social worker en ik vond het erg interessant om te zien wat mijn rol daarin zou zijn. Het gaf me een kijkje in het werkveld en de verantwoordelijkheid om daadwerkelijk met iemand te werken.” Hoewel de opdracht aanvankelijk vanuit school kwam, benadrukt Naima dat ze het ook zou hebben gedaan als het niet verplicht was. “Als ik er tijd voor had gehad naast mijn opleiding, had ik het zeker gedaan. Ik ben heel blij dat het via school is aangereikt.”

Heeft die ervaring jouw kijk op het onderwijs veranderd?
Naima heeft zeker een andere blik op het onderwijs gekregen door haar ervaring als mentor. “Het ging niet zozeer om de onderwijskundige stof, maar meer om sociale vaardigheden,” legt ze uit. “Mijn mentee was erg druk en had veel ruzie in de klas. Door hem beter te leren kennen en te begrijpen wat hij nodig had, konden we goede gesprekken voeren. Het gaf mij een beter begrip van hoe belangrijk individuele aandacht is, vooral in een klas waar de juf dat niet altijd kan bieden.”

Haar ervaring als danslerares hielp Naima om met kinderen te werken, maar ze leerde nog veel meer over het belang van persoonlijke connecties en het inspelen op de behoeften van haar mentee. “Door veel over mezelf te vertellen, durfde hij ook meer over zichzelf te vertellen. Hij keek echt uit naar dat uur per week dat anders was dan de normale lessen.”

Wat is de grootste uitdaging die je bent tegengekomen?
“De grootste uitdaging was het opbouwen van een band en door hem heen prikken,” zegt Naima. “Ondanks dat je elke week de tools krijgt, moet je nog steeds zelf uitzoeken wat voor hem het beste werkt. Soms voelde een uur per week gewoon te kort om echt ver te komen.”

Wat kunnen wij als programma beter doen of verbeteren?
Hoewel Naima haar tijd als mentor positief heeft ervaren, ziet ze ook ruimte voor verbetering. “De tijd gaat snel voorbij en je kunt zoveel doen met de kinderen. Soms moest ik mijn planning inkorten omdat een uur niet genoeg was. Misschien zou een langer mentoruur helpen. De voorbereiding vanuit school was echter goed, en we kregen veel begeleiding van de docenten.”

Welk aspect van jezelf ben je het meest trots op en neem je je hele leven mee?
“Ik denk dat het initiatief nemen vanuit jezelf en de band die je opbouwt met je mentee iets is wat ik meeneem,” zegt Naima met een glimlach. “Mijn mentee was een gesloten boek, maar op het einde vond hij het heel jammer dat ik wegging. Dat laat zien hoe belangrijk die één-op-één aandacht is. De mentoren zijn er echt om de leerlingen zich speciaal te laten voelen.”

Naima Clements’ verhaal is een prachtig voorbeeld van hoe jonge mensen een verschil kunnen maken in het leven van anderen. Haar passie voor social work en haar toewijding aan haar mentee zijn inspirerend. Met haar doorzettingsvermogen en empathie toont Naima dat mentorschap niet alleen een waardevolle leerervaring is voor de mentee, maar ook voor de mentor zelf.